"Efendime..."
M.D.
ALLAH Dostu Derki:
Buradaki dost, ALLAH'ın seçtiği dost değildir.
Dost olarak yalnız ALLAH'ı seçmiş mânâsına gelen dosttur.
ALLAH'ın seçtiği dostun 'Bu dost" ayağının altını öper.
ALLAH Dostu Derki tâbirini garip bulmuş...
Kim?..
Söylemeye utanırım ben.
Sorarım o din âlimi diye geçinen islâm kisvesindeki zâta:
"Siz kimin dostusunuz?.."
"Eğer âlimler, ALLAH'ın dostu evliyası olmasa, ALLAH'ın Velîsi ve dostu da yoktur. Zira ALLAH câhil kimselerden Velî ve dost edinmez." Bu söz İmâm-ı Şâfiî'nin ağızlarından sudur etmiştir..
HAKK'ın yanında kendi kıymet ve makamınızı aramayın!
HAKK'ın sizin yanınızdaki kıymetini arayın, çoğaltın, ölçün o zaman kıymetini anlarsınız...
İnsan, kendi değerinin hakikatini ALLAH'ın sesine kulak verdiğİ zaman anlar.
İnsan çok büyük bir varlıktır.
Aması var. Bunu söy leyemem.
Söylersem veya söyleyebilirsem hepimiz utancımızdan yerlere girmek için birbirimizden kaçarız.
Hocasına yanaştı:
"Efendim felân arkadaş beni çekiştiriyor, kıskanıyor ve bana hiddet ediyor!" dedi. Hocası:
"Hakkın var, dedi.
Fakat adam çekiştirmenin iyi bir şey olmadığını sana kim söyledi?
Eğer o kıskançlık yüzünden cehenneme gidecekse, merak etme sende adam çekiştirmekliğin için başka yoldan ona yetişeceksin!"
Dost :(C.: Dostân) f. Sevilen insan, muhib, yâr. * Erkek veya kadın sevgili, mâşuk, mahbub, mâşuka, mahbube. * Hakiki dost ve âşıkların ve âriflerin âşık oldukları ALLAH.
Kisve : Elbise. Kılık. Hususi kıyafet. Küsve. Kisbet.
İmâm-ı Şâfiî : (Hi: 150-204) İmam-ı Abdullah bin Muhammed diye de anılır. Üçüncü ceddi olan Şâfiî, hayatında Resulüllâh'ı (A.S.M.) gördüğü için o isimle anılır. Nesebi, Abd-i Menaf'da Peygamberimiz (A.S.M.) ile birleşir. Gençliğinde çok fakir bir hayat yaşadı. Çok ileri muhaddis ve müfessir-i Kur'andır. Usul-ü Hadis ve Fıkha dair te'lifatı vardır. Şâfiî Mezhebinin imamıdır. Tıb, şiir ve edebiyatta da çok ileridir. (K.S.